Szczygieł europejski
Carduelis carduelis
Porozmawiajmy
Chętnie odpowiem na wszystkie pytania związane z hodowlą polskich ptaków
Występowanie
jest stosunkowo licznym ptakiem lęgowym niemal w całej Europie. Nie występuje jedynie w północnej części Półwyspu Skandynawskiego oraz w wyższych partiach gór.
Długość ciała
13 cm – 14cm.
Pożywienie
składa się przede wszystkim z nasion chwastów takich jak: gwiazdnica, mniszek lekarski, babka lancetowata, wiesiołek, dzikie nasiona traw. Latem na polach często widuję rodzinne stadka makolągw żerujących również na rzepaku. Podczas odchowu młodych dorosłe ptaki zjadają ponadto dużą ilość bezkręgowców: mszyce, pająki. Nie sposób pominąć nasion konopi w ich menu, za którymi ptaki przepadają. Upodobanie do tych nasion ma swoje przełożenie w jej nazwie łacińskiej cannabis – konopie.
Hodowla
makolągwa zwyczajna (Carduelis cannabina) jest ptakiem stosunkowo płochliwym. Pomimo wyklucia i wychowywania się w środowisku zamkniętym (hodowlanym) gatunek ten bywa podatny na stres. Jest to ważny aspekt, który należy brać pod uwagę decydując się na hodowle tych ptaków. Znam przypadki odbycia udanych lęgów w klatkach o długości 120cm, zatem nie jest powiedziane, że niezbędna jest woliera aby z sukcesem rozmnażać ten gatunek. Ptaki wyhodowane w niewoli chętnie przystępują do lęgów.
Mutacje barwne
przeważającą większością w hodowlach są ptaki o ubarwieniu nominalnym (dzikim). Za granicą spotkać już można makolągwy o szekowatym ubarwieniu lub też bardzo rzadko występujące mutacje barwne, np. agatową, opalową. Odmiany barwne zatem są rarytasem i niestety nie jest ich tak wiele jak w przypadku odmian barwnych szczygła syberyjskiego (Carduelis major) lub czyża (Spinus spinus).
